ศาสนศึกษาเพื่อการพัฒนาทุนมนุษย์ขององค์กรสงฆ์

Abstract

      การศึกษาร่ำเรียนทางพุทธศาสนาเรียกว่า “ศาสนศึกษา” นั่นคือ การให้ความรู้แก่ภิกษุสามเณรเป็นหลัก และสำหรับคำว่า “ทุนมนุษย์” หมายถึง ความรู้ ความสามารถ ทักษะหรือความชำนาญของแต่ละคนที่สั่ง สมอยู่ในตัวเองและสามารถนำสิ่งเหล่านี้มารวมเข้าด้วยกันจนเกิดเป็นศักยภาพขององค์กร ซึ่งเมื่อเปรียบเทียบการศาสนศึกษากับแนวคิดเรื่องทุนมนุษย์แล้วนั้น จะพบว่า ยังมีสิ่งที่อยู่นอกเหนือทุนมนุษย์ในรูปแบบทางจิตใจ เช่น อริยทรัพย์คือ ทรัพย์ที่สะสมไว้ในชาติต่อไป เป็นทรัพย์ที่ไม่สามารถมองเห็นหรือสัมผัสได้ เป็นทรัพย์สินทางอารมณ์ที่มีค่ามากกว่าทรัพย์สินที่เป็นวัตถุเป็นสิ่งของภายนอก กระทั่งการสั่งสมบารมีทาน, สมาธิภาวนา, การก่อให้เกิดปัญญาล้วนแล้วเป็นทรัพย์สินที่มีคุณค่าและไม่เสื่อมสลาย หากแม้จะเสื่อมสลายก็เป็นเพียงแต่ สังขารร่างกายที่ร่วงโรยแต่สิ่งที่เป็นอริยทรัพย์ทางปัญญานั้นเป็นอมตะ และเป็นทุนทางจิตวิญญาณของมนุษย์อย่างไม่มีสิ้นสุด

คำสำคัญ : ศาสนศึกษา, ทุนมนุษย์, องค์กรสงฆ์